Her gün, her mevsim, her gece ve her sabah aynı gibi görünsede aslında çok başkalar birbirlerinden. Mesela biz hiçbir zaman dünkü sabahla aynı olamıyoruz. Bu gece yarın geceki gibi olamayacak.
Kenarlarda kalmış zaman kırıntılarını birbir tüketiyoruz, savuruyoruz biten bir geceye daha... Kadife gece göğündeki elmas tanesi gibi parlayan yıldızları seyretmeyeli ne kadar oldu? Sanki kış olduğunda yaz hiç gelmeyecekmiş gibi hissederken, yaz mevsimini elimde tutamadan kolayca kaybediyorum.
Gecenin seramonisi başlamadan az önceki dakikalardayız, hani o masum kavuşma anı, kızıl gök yüzünün karanlığa bürünmesi, kuşların yuvalarına sığınması insanların işlerinden evlerine dönmesi anları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder